Przyzwyczajanie do jeźdźca part two

Cuxa

PRZYZWYCZAJANIE DO JEŹDŹCA part two

Dzień: 17 listopada
Godzina: 14:00
Czas trwania: 60 minut
Pogoda: nie wiele różniąca się od wczorajszej

Jeśli co dzień – o tej samej porze, mam widzieć, jak Hebe zaczepia Barbossę, a ta ma na wyczerpaniu resztki cierpliwości to... Cóż. Serce mi się kraja. Ona dosłownie podnieca rozżarzony ogień. W końcu dostanie za swoje i nie będzie zbyt ciekawie. Tarantka dosłownie kipiała ze złości. Stała już normalnie z innymi końmi. Pogoniła zębami Hebe i ruszyła na inne konie, które stały w grupce i wcinały sianko. Ale i tak Barbossa była już spokojniejsza – nie rozwalała tak nagminnie wiaty, gdy była w niej zamknięta i nie kopała się z Hebe (obie miały małe ranki – arabka na zadzie, a druga na szyi i łopatce - od zębów).
W każdym bądź razie zabralam Hebe z pastwiska, zaraz po tym, jak udalo mi się względnie uspokoić sytuację wśrod koni.
-Ty mala prowokatorko...!-przywitalam się z nią.
A ona tylko na mnie patrzyla jak zaczarowana. Cóóż.
Zabralam caly sprzęt wraz z koniem na ujeżdżalnię. Wyczyścilam starannie Hebe, jakby przeciągając fakt, który mial nastąpić. Kut stala i czekala na mnie już od pewnego czasu. Patrzyla na mnie uważnie. Jak ja nie cierpię tego jej wzroku... W końcu musialam skończyć czyścić mojego czystego na blysk konia.
Wzięlam osprzęt. Linka od halterka caly czas leżala na ziemi. Po chwili zabawy, rozpoczęlam siodlanie. Powoli zalożylam jej na grzbiet siodlo. Na początku tylko „uciekla”, potem już jednak stala spokojnie. Opuścila glowę na dol. Zapięlam jej popręg. Poglaskalam ją po szyi. Uznalam, że na razie nie będę jej zakladać oglowia. Na zlapanie kontaktu przyjdzie jeszcze czas.
Wyslalam ją na kolo na lince. Po dwóch kólkach stępa poprosilam ją o klus. Potem kolejne przejście. Zaczęla swobodnie galopować, calkowicie się rozluźniając. Jest calkiem gotowa na przyjęcie jeźdźca... Uchh... Moja mala Hebinka... Od odsadka do teraz. Aż mi się wierzyć nie chce, że to już czas na wsiadanie.
-Tchórz!-krzyknęla do mnie blondynka.
Spojrzalam na nią tylko kątem oka. Westchnęlam. Poprosilam arabkę o przejście do klusa. Zmiana kierunku... Stęp. Po kilku kólkach zatrzymalam ją. Poklepalam po szyi.
Kut niemal w skowronkach podeszla do nas... Mala diablica. Przejęla ode mnie linę.
Przewiesilam się tak, jak ostatnio – tym razem jednak wsiadlam sama, wkladając jedną nogę w strzemię. Przedni lęk gniótl mnie nieznośnie w brzuch.
Klacz byla uważna, patrzyla na drogę, z postawionymi uszami. Szla żwawo, że czulam każdy jej krok.
-No, przestań już wypinać ten tylek i w końcu przerzuć tą nogę, co?!-odezwala się Kut.
Obejrzalam się na nią. Poklepalam bulankę po szyi i powoli, ostrożnie zaczęlam przenosić prawą nogę na drugą stronę. Gdy w końcu siedzialam normalnie w siodle, nie moglam uwierzyć wlasnym oczom. Wlożylam nogi w strzemiona – oczywiście te byly dluższe niż normalnie, dla wlasnego bezpieczeństwa.
Chwilę tak stalyśmy, ja się glupio uśmiechalam, a Hebe wyglądala na nieco... Zdziwioną? W każdym badź razie na pewno to musialo być coś... Innego.
Kut chwilę nas prowadzila, ja staralam się kierować Hebe za pomocą dosiadu i lydek, ale czulam, że kompletnie nic nie zdzialam czymś takim xD'
Najlepsze bylo to, że klacz byla naprawdę rozluźniona – trzymala nisko glówkę, poruszala się energicznie, postawila uszy, byla uważna. Nie bardzo tylko podobalo jej się to, jak czasami na mocno oddzialywalam lydkami. Cóóż.
Ale na dzisiaj starczy. Zsiadlam z niej ostrożnie, rozsiodlalam. Podziękowalam ladnie Kut i zajęlam się rozczyszczaniem Hebe. Bylam z niej naprawdę dumna... Normalnie moja mala kobietka ;*